محله درکه یکی از محله های ناحیه 2 منطقه 1 شهر تهران است . جمعیت این محله در سال 1389 برابر با 6355 نفر است که در قالب 1943 خانوار در این محله زندگی می کنند .
درکه یکی از قدیمی ترین و زیبا ترین محلات ییلاقی شمیرانات است که شکلگیری آن به صورت خطی و در امتداد رودخانه درکه به سمت جنوب و در امتداد دره درکه بوده است. این روستا از شمال به رشته کوه توچال و از شرق به اراضی دانشگاه شهید بهشتی و اوین و از غرب به کوه توچال و سعادت آباد و از جنوب به اوین محدود می باشد . اراضی این روستا اعم از باغها، خانه ها با پلاک ثبتی 69 اصلی در ثبت شمیران شناخته می شود . قدمت درکه به حدود 800 سال پیش برمی گردد .
این محله به علت وجود باغ ها و درختان بسیار زیاد و رودخانه ای که در آن وجود داشته است به وجود آمده و مورد توجه مهاجرین قرار گرفته است که گفته شده در قدیم چوب درختان این محل هیزم بخش وسیعی از تهران را تامین میکرده است .(آقا مولایی) در مورد افراد موثر در شکلگیری محله در بدو شکلگیری میتوان گفت که ساکنان اولیه این محل باغداران و کشاورزان بوده اند ولی از زمانی که امامزاده سید محمد والی به این ده تشریف فرما شدند، روزانه به تعداد اهالی این ده افزوده شد . ایشان پنجمین نسل از نوادگان امام زین العابدین بوده اند، که در زمان بنی امیه هنگامی که امام علی ابن موسی الرضا (ع) بعنوان ولیعهد مامون در خراسان معرفی شدند، ایشان با خانواده و آل خود به خراسان می رفتند که در ری خبر شهادت امام به ایشان رسید که دوستداران امام علی (ع) برای نجات ایشان از دست عمال بنی امیه ایشان را به این ده (درکه ) آوردند وایشان در همین جا سکنی گزیدند و در همین روستا نیز وفات یافتند. مقبره ایشان در همین محله است و بسیاری از سادات درکه نیز از نسل ایشان هستند.(این روایت از سید محمد تقی یکرنگیان،سال 1337،از نوادگان امام زاده سید محمد والی میباشد که بر روی سنگ نوشته در محله درکه موجود می باشد ورود امام سید محمد والی از بزرگترین تحولات این محله است که شکلگیری ساختار جمعیتی محله درکه تحت تاثیر آن قرار داشته است. در این محل یک باب حمام ، چند باب آب انبار از آن دوران به یادگار مانده است. ساکنین این محله در بدو شکلگیری همگی کشاورزان و باغداران متوسط رو به پایین بوده اند. گفته شده است نام این محله را به علت وجود دره ای که در بالای محل قرار دارد درکه گفته اند و همینطور، کثرت نسل سادات، برپایی پرشور آیین های مذهبی و ارادت ویژه اهالی درکه به ساحت مقدس اهل بیت (ع) این محله قدیمی را به دهکده سادات نیز معروف و مشهور نموده است .
پیوند و انسجام اهالی درکه و اهالی اوین از قدیم از چنان استحکامی برخوردار بوده که همگان به رقم تفکیک محدوده از این دو محله هم جوار به نام اوین درکه یاد میکنند. علل این پیوستگی را باید در اشتراکاتی نظیر آب رودخانه ، ازدواجهای بین محله ای و برگزاری مراسم مذهبی مشترک در ماه های محرم و صفر جستجو کرد. (هفت حوض )، آبشار کارا، آبشار بند عبد الله، آبشار جوزک، پلنگ چال، آسیبو(آب سفید )، هفت چشمه (هفت طغیانی ) ، کفو(آب کف دار) معروفترین جلوه های طبیعت زیبا ی دره درکه هستند که بر جاذبه های گردشگری و کوه پیمایی آن افزوده اند.
مداحی اهل بیت، استخراج سنگ سبز از معدن درکه، آسیاب داری، گوسفند داری، سنگ چینی سنتی، مرغ داری، باغدرای، عمده ترین مشاغل اهالی درکه تا سه دهه قبل بوده است. تقدیم 18 شهید بزرگوار در سالهای دفاع مقدس، همراه با ست بنیان گذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (ره) و علامه طباطبایی صاحب تفسیر المیزان در دهه سی از جمله افتخاراتی است که اهالی دره درکه به آن مباهات می ورزند .(سند هویت محله)
درباره این سایت